Een handje vol toffe mensen

Nadat ik me al sinds maandag niet echt fijn voel in dit lichaam, en ondertussen twee keer een bezoekje heb gebracht aan dokter - lees: 45 minuten doorbrengen in de wachtkamer waarna en er een vaag kleinerend gesprek plaatsvind wat niet langer duurt dan 5 minuten - kwamen ze tot de conclusie dat ik waarschijnlijk de ziekte van Pfeiffer heb (en dat dokters geen toffe mensen zijn). En met een te lang doorgetrokken kopje thee, beschuitjes, een ongeveer 3 kilo lichter zwetend lichaam en een als schuurpapier voelende keel kwam ik er achter dat ik nog een stukje moest schrijven voor deze toffe mensen blog. Nu zie ik dat niet als moeten en voel(de) ik me vereerd om hier te mogen bloggen, maar ik denk - of hoop, eigenlijk - dat jullie kunnen begrijpen dat ik niet zo ontzettend inspiratievol ben dezer dagen. Maar, ik geloof dat je hier over alles mag schrijven en dus staat er zo tussen alle mooie poëtische schrijfsels een stukje tekst over mijn boeiende leven. Ik zal proberen volgende week een leuker en interessanter stukje te schrijven.. Dan ga ik nu m'n iD-magazine opzoeken, of een film kijken, of gewoon even proberen nergens aan te denken (wat me nog steeds nooit is gelukt).