dinsdag 3 april 2012

De Disko

Dankje Vic, bijna inderdaad! [maarnogniethelemaal]


De discotheek.
 Ondanks dat ik er soms aan mee doe heb ik wat moeite te begrijpen waarom.
Waarom? En wát doen die mensen daar toch elk weekend?
Ze staan in de rij voor een gebouw met flitsende uithangborden. Velen zijn reeds in de beschonken toestand belandt, aangezien het feest pas echt begint, wanneer je ouders bijna klaar zijn om fris en fruitig hun bed uit te hopsen.
Ze betalen vervolgens geld om naar binnen te mogen. Een bedrag zo rond de vijf euro, als het niet meer is.  Je begeeft je in een hok.
Dat hok, daar wordt muziek gedraaid, meestal niet al te beste muziek.
Dat doe je met grote getale, om vervolgens versiert te worden of te versieren.
Of gewoon, om simpelweg te drinken.
Vervolgens sta je met je goeie gedrag alweer geld te spenderen aan muntjes van twee vijftig per stuk.
Het feest kan beginnen.
Eerst nog even de rokersruimte trotseren, wat meer lijkt op een levensgrote asbak inclusief een dichte mist. ‘Zo, nu stinken we lekker.’

Nu zo’n kwartier wachten in de rij voor je drankje ter waarde van twee muntjes. ‘Twee? Dat is ook niet veel!’ denken de dronken mensen die niet beseffen dat dit dus toch echt wel een hele vijf euro is.
Met je drankje in de hand worstel je je een weg naar de dansvloer, wanneer je een meisje bent. Wanneer je een jongen bent, probeer je het beste plekje met uitzicht op de dansvloer  te bemachtiging en hangt vervolgens quasinonchalant tegen de muur. De meisjes durven na voldoende alcoholische versnaperingen de billen wat rond te draaien, de jongens durven na voldoende alcoholische versnaperingen te knijpen in die bewuste billen. Of soms zelfs even met het kruis tegen mijn ‘derrière’ te schuren.
Sommige meisjes giechelen wat, maar hier. Dat. Dat moment, dat gaat me vaak toch net wat te ver.
Dat ik gedronken heb en er seksueel getinte muziek uit de speakers pompt is nog niet een vrijkaartje om je zaakje tegen me aan te laten bungelen.

Ik snap het ook wel, hoor. Van verlegen jongens die zich in een toestand bevinden dat ze eindelijk hun moves durven te maken, maar het gros van die jongens is helemaal niet verlegen, maar gewoon behoorlijk asociaal en viezig.
Ik zou je vragen:’Is dit dan de basis om een relatie te beginnen? Heuse ‘Wiggle’moves maken?’ maar de jongens zullen me waarschijnlijk uitlachen, ze zijn helemaal niet uit op een relatie ‘HA-HA, alsjeblieft niet zeg!’

Kortom:
Je betaald vijf euro om een hok binnen te gaan waar muziek gedraaid wordt en veel te dure drankjes verkocht worden om bovendien een bungelend zaakje tegen je kont aangedrukt te krijgen. Elk weekend. Am I missing the point here?