Dus daar zit je dan, aangekleed en wel achter een laptop die net niet in je achterzak past een paar stukken te schrijven voordat het onverbiddelijke huiswerk in de vorm van een essay, leesopdracht of japanse woordjes met een sadistische grijns om de hoek komt kijken, als de dokter met een naald van een meter of je moeder met een bord vol broccoli zeggend dat het goed voor je is terwijl jij wel beter weet. Dit is Peter Buiting, Amerika-correspondent voor het handje vol. Vandaag een rondje nieuws dat mijn ouders nu even niet hoeven te weten.
Wat zijn nou de leuke dingen die je hier kan doen? Het dorp, zoals gezegd een stralende metropool van 20.000 zielen op een uur afstand van een stad zo groot als Den Bosch en op 3 uur van Chicago en St. Louis, is een gat, maar de campus is leuk: om de een of andere reden is iedereen hier op een andere manier volledig gestoord, inclusief leraren en overige staf. Als je in het dorp om 3 uur in de ochtend wil ontbijten, dan kan dat (waarvan akte hedenochtend), als je dan om 11 uur wakker wordt en rond 1 uur gaat eten en vervolgens met 10 man luttele kilo's eten weg wil smokkelen uit het campus-café, dan is het niet echt toegestaan, maar het kan wel. Drinken is uit den boze en als je van de campus af gaat voor een biertje wordt je gelijk opgepakt, maar als mensen op het terras zitten te waterpijpen is er geen bezwaar.
Met een schamele 1.83 m (aldus de ID-kaart) ben ik bepaald geen lange kerel naar Nederlandse maatstaven, maar 6'1" is goed rijzig als je hier rondloopt. High worden is niet iets waar je thuis veel over hoort, maar ik begin er steeds zekerder van te worden dat ik de enige ben die nog niet heeft lopen stonen de afgelopen maand.
Dit was Peter Buiting, en volgende keer bereidt ik mijn stukje daadwerkelijk voor. Over en uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten