Niets, omdat ik daar zo goed in ben.
Dinsdag zag ik hoe de wereld de donkerblauwe deken van zich afwierp en daarmee iets van zijn onschuld terugkreeg. Mannen, strak in pak, waarschijnlijk onderweg naar één of ander kantoor. En kinderen op miniatuurfietsjes, gevolgd door moeders.
Woensdag werd de werkweek afgerond,
waardoor het begon te rollen in de richting van, ja hoor, het café.
Daar goot ik mezelf in een stroomversnelling die me leidde naar de donderdag.
Op donderdag verloor ik mijn wilde haren, omdat ik die niet meer nodig had.
Op vrijdag week ik uit
voor de week en het weekend was een feit.
Sommige weekenden mogen eeuwigheden duren,
jammer dat het in een oogwenk weer voorbij zal zijn.
Persoonlijk ben ik niet zo'n voorstander van het 'iedereen móet een foto posten', vooral omdat ik allergisch ben voor het woord 'moet'. Echt waar, daar ga ik van niezen en zo. Maar goed, ik ben ook de beroerdste niet, dus hier één van mijn recentere foto's:
 |
| Help, er groeit een oma uit mijn oor! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten