Maar de herinneringen aan jou hadden scheuren achter gelaten, gebarsten verlangens. En hoewel het leek alsof je me weer tot één geheel wilde lijmen, had je niet door dat ik niet meer gemaakt kon worden. Niet door jou.
De liefde was leeg gelopen, lag als een plas tussen ons in. Ik zou het kunnen opdwijlen, opdrinken, misschien zelfs verstoppen of doen alsof het tranen waren en ze één voor één over mijn wangen laten stromen - alleen niet over m'n neus, want dat kriebelde. Maar bij alle overwegingen zou het op den duur, eindigen in diezelfde plas verstoten liefde.
(Ik zat ontzettend na te denken over wat voor plaatje/foto ik wilde toevoegen aan mijn post. Maar ik kwam tot de conclusie dat het misschien wel leuk was als ik een foto van mezelf er bij zou doen, zodat jullie een beetje beter beeld - haha - van mij zullen krijgen.)(Oh, en over de titel.. Ik heb dus sinds 2 uur een beugel, alleen boven, onder moet nog komen. Eigenlijk had ik er al één nodig sinds dat ik twaalf ben, maar de tandarts vond het blijkbaar leuk om het pas voor te stellen nu ik zestien jaar ben. Niet dat mijn tanden zo scheef staan, maar ik werd bang gemaakt door het idee dat mijn tanden over een paar jaar zigzaggend over elkaar heen zouden staan. Dus nu mag ik geen hele appels meer eten, geen hele komkommer en geen stokbrood meer. Waarom krijg ik altijd zin in dingen als ze niet - meer - mogen?)
Wist je trouwens dat ik er best wel heel lang over gedaan heb om erachter te komen wat 'beugel' in het frans is. En ik ben er nog niet eens echt zeker van dat het de juiste vertaling is, maar het gaat om het idee.
4 opmerkingen:
Welkooom :)
En wat gemeen dat je geen komkommer en appel en stokbrood meer mag eten. Ik zou het echt heel naar vinden, dus ik hoop dat je het overleeft en zo.
Dankjewel! :)
En ik mag het opzich wel eten, maar niet meer op de fijne manier, alleen nog maar in mini stukjes. Maarja.
gewoon wel doen en dan drie uren lopen pulken ;-)
Welkom, welkom :)
Een reactie posten