Zoals zo vaak deze dagen schrijf ik op het strand, toegezongen door Bon Iver. Aan de zee kan ik het beste schrijven, omdat de woorden komen aanwaaien. Zomaar, in mijn hoofd en op mijn papier (in mijn speciale ‘ik-schrijf-op-het-strand’-kladblokje). Het liefste zou ik dobberend op een opblaasdolfijn schrijven, maar omdat ik bang ben dat het water mijn woorden zal vervagen beperk ik me tot het strand.
Om me heen zitten veel mensen te vechten met hun tentje, allemaal in hun eigen wereldje. In ieder geval, ze doen alsof ze in hun eigen wereldje zitten, afgesloten met een grote zonnebril. Maar de doorschijnende donkerbruine brillenglazen verraden ze. Stiekem kijkt iedereen de hele tijd om zich heen, probeert zich te vergelijken met de mensen om zich heen en hoopt dat anderen ook klungelen met hun tentje, zodat ze niet de enigen zijn. Vooral niet opvallen, vooral niet anders zijn.
Ze kijken eerst naar anderen, dan pas naar zichzelf. Het strand is net de echte wereld.
Ook ik kijk om me heen, natuurlijk, en ik geniet ervan en ik droom weg, deins mee op het geruis van de golven in de hoofd. Een meisje met golfjeshaar zie ik moeiteloos in een spagaat springen, waren mijn benen ook maar van elastiek. Sprookjesachtige zandkastelen, overal; woonde ik maar in zo’n kasteel aan zee, met een hele mooie kroon op mijn ingevlochten prinsessenhaar. Ik zie een meisje met de bikini die ik op mijn elfde had in het oranje, was ik nog maar elf en borstenloos. Mama slaapt, was mijn hoofd ook maar eventjes leeg en slaapgezind.
En nu zie ik mezelf, na al die anderen. Zie hoe mijn moedervlekken zich vermengen met korrels zand, en vlekken. Zie hoe dun mijn benen zijn en zie dat mensen ook naar mij kijken, me keuren, me afkeuren. Laat ik het negeren en me concentreren op het zand in mijn navel.
De hoge golven roepen me, vragen me te komen. Voor de laatste keer deze week ga ik zwemmen, waarschijnlijk voor de laatste keer in mijn nog niet volwassen leven (enig melodrama lijkt me gepast). Ik ga je missen, lieve zee.
4 opmerkingen:
ik vind dit heel mooooooi!
en welkom als nieuwe zaterdagschrijfster (:
welkom als nieuwe zaterdagschrijfster! volgensmij mis ik trouwens heel veel nu mijn msn het heeft begeven. je schrijft prachtig.
ik ben tamara trouwens, de dinsdagschrijfster.
Dankjewel, ik voel me heel welkom nu en dat voelt heel goed :)
Een reactie posten