Toen ik je voor het laatst zag was ik 15. Dat is vier jaar geleden maar het voelt alsof het een heel leven van een lief oud omaatje in een bejaardentehuis geleden is. Toen ik je voor het eerst echt zag was ik 14. Ik had je al eens eerder gezien maar je was me nooit opgevallen zoals je me deze keer op viel. Je diep bruine ogen boorden in de mijne en dat beeld heeft me nooit meer los gelaten. En ik weet dat ik ook opviel bij jou, deze keer. Ik weet dat ik toen alles verpest heb en dat onze geschiedenis niet echt een garantie kan zijn voor de toekomst maar ik kan alleen maar hopen. Ik kan alleen maar gokken. Als gokken en hopen samenvalt ontstaat geluk.
Je bent een mysterie. Ik denk dat ik verliefd ben op het idee van jou. Die mysterieuze persoon die in de gedachten van een 14 jarig meisje zijn uitgegroeid tot een prachtig beeld wat na 5 jaar nog steeds bestaat.
En het glipte uit mijn handen als zand door een zeef en ik kon het niet tegen houden.
Deze keer neem ik een emmer mee zodat ik het voor altijd en altijd kan bewaren.
sorry dit is het enige waar ik aan kan denken. redelijk persoonlijk. negeer me maar ik ga nu rondjes rennen joe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten