Im Westen etwas Neues.

Komt er een Vic op de Facebook, en zegt: "wil jij meeschrijven op dit blog?" Dus ik kijk het eens door, zie een uitdaging om op het schrijfpeil  van de anderen te komen (en blijven) en ga akkoord.

Maar goed, een introductie is misschien wel op zijn plaats, ook al heeft iedereen dat al weken her gedaan. Ik ben Peter, 17 jaar oud en eerstejaars op Knox College in het pittoreske Galesburg, Illinois. Ik kon vorig jaar maar niet beslissen waar ik wat wilde gaan studeren, dus heb ik een Liberal Arts College gekozen (waar je de eerste twee jaar ontzettend veel vrijheid hebt in vakkenkeuze) en kan ik weer enkele maanden extra nadenken over een uiteindelijke richting. Je zou dit een tussenjaar kunnen noemen, ware het niet dat ik hier meer huiswerk zal moeten maken dan in de afgelopen drie jaar middelbare school. Ach, alles went.

Als ik mezelf hier en nu zou moeten beschrijven, zou ik niet meteen de woorden “tof persoon” gebruiken. Ik speel trompet en zal voordat ik sterf Bachs 2^de Brandenburger Concert spelen (hier de link: http://www.youtube.com/watch?v=HPpqZXI_vP4) , waardeer geschiedenis en zinloze kennis, en probeer zoveel mogelijk talen te leren: Engels is in orde, Frans en Duits vergen nog flink wat werk maar zijn onderweg, ik ken 3 woorden Russisch en Arabisch en ben hier bezig met Japans. Ik schrijf dit, en nog een ander blog, om mijn Nederlands op peil te houden totdat ik terug ben, aangezien hier welgeteld één andere Nederlandse studente is.

Wat ga ik hier allemaal schrijven? Om de VS kan ik niet heen, maar ik ga het wel proberen:  voor de typisch Amerikaanse dingetjes heb ik een ander blog. Waarschijnlijk iedere week een paar links met geschikte zondagmuziek en voor de rest zal ik wel zien. 

Mocht het nou zo zijn dat je deze schrijfstijl ongelofelijk aansprekend, inspirerend en ronduit geweldig vindt (je hebt van die mensen), dan heb ik ook nog een eigen blog: pbuiting.waarbenjij.nu.

U, lezer, heeft zojuist mijn stukje gelezen. Daarvoor dank. Gegroet!