Echt en in leven in het echte leven.

Een handjevol toffe mensen. Een groepje toffe mensen. En hoewel al die toffe mensen hier hun ziel met ons allemaal delen door iedere keer weer een stukje te schrijven, blijft het tamelijk onpersoonlijk. Ik heb niet het gevoel dat we elkaar echt beter leren kennen door de stukjes. Ik weet ook helemaal niet of dat wel het doel van de rest was, maar ik vind het altijd wel fijn om mensen te leren kennen.

Dus in plaats van iets te schrijven wat net zo ingewikkeld en onsamenhangend is als mijn vorige post, heb ik besloten vandaag te vertellen hoe het er in mijn echte leven aan toe gaat.

Want hoewel ik mijn echte leven niet prefereer boven het leven van de personages in mijn boeken, zouden die personages er niet zijn zonder mij – echt en in leven. Dat probeerde ik in mijn vorige post duidelijk te maken, in case you missed that.

Sinds kort werk ik in een boekwinkel en dat levert best leuke dagen op. Ik kan werken en pauze houden tussen de boeken en ik kom in contact met toffe mensen.

Er komen leuke vragen voorbij, zoals ‘wat dacht jij toen je erachter kwam dat Suzanne Vermeer een man was?’. Maar ook idiote vragen zoals ‘is dit boek het eerste of het tweede deel van Harry Potter en de Relieken van de Dood?’.

Tijd voor losse feitjes? Tijd voor losse feitjes.

Ik doe al weken over een brief naar mijn penvriendin, maar ik krijg hem maar niet af.

Ik kocht laatst doosjes vol waterverf en een aquarelblok en nu verf ik me suf. Ik heb al een paar ware kunstwerken liggen. Nou ja, het is maar net wat je kunst noemt. Er is vast wel iemand op de wereld die het kunst zou noemen. Ergens, ver weg. Vast wel.

Ook introduceerde iemand me aan het nieuwe album van Sky Sailing, en als ik het op LP had gehad, was die LP nu grijs gedraaid.

Ik durf sinds kort aan mezelf toe te geven dat ik verliefd ben, en geloof me – dat is heel wat voor mijn doen. Ik geniet er zelfs een beetje van nu.

Ik heb ontzettend veel zin in mijn vakantie naar kijkduin en ik kan niet wachten om al die zomerjurkjes te dragen dus de regenbuien moeten snel plaats maken voor felle zon en helderblauwe lucht.

Ik haat het als iedere zin in een stukje begint met het woord ‘ik’. Het komt zo egocentrisch over.

Helaas heb ik dat vandaag wel gedaan. Ik schreef een stukje waarvan bijna iedere zin met ‘ik’ begon. Best jammer.

Oh nog iets: ik had vannacht zo’n geweldige droom. Ik baalde enorm toen ik wakker werd. Hebben jullie dat ook wel eens? En dat je dan probeert weer in slaap te vallen in de hoop dat de droom verder gaat. En dat dat dan ook mislukt. Ik had het vanochtend.

God wat houd ik van de wereld van dromen.