Wereldoorlog, maar dan anders.

Soms heb je het gevoel dat elk klein negatief (vul hier het verkleinwoord van gevoel in) bij je terug komt. Dat elk negatief aspect dat invloed heeft gehad op je leven weer paraat staan in je gedachten. Niet weg te slaan. Net als je denkt dat je de strijd hebt gewonnen, hebben ze weer een nieuw leger verzameld. Of ze planten zich voort met de snelheid van het licht, of ik weet het niet. Lastig is het wel, erg lastig zelfs. 


Ik heb het vaak, lijkt het wel. Als er een tegenslag in mijn leven is, of iets eventjes tegenzit, begin ik oude gevoelens op te rakelen. Bewust? Misschien. Soms hou ik er van om me even ellendig te voelen. Het hoort er ook wel bij, denk ik. Maar soms wil ik me simpelweg gelukkig voelen, eigenlijk altijd wel. Helaas, het leger van de Ongelukkigen kan elk moment op je stoep staan, klaar om aan te vallen. 


Zo ook laatst, zaterdag om precies te zijn. Ik was aan het feesten, elk atoompje in mijn lichaam had het geweldig. Vannacht zag ik jou ook weer. Hallo, vreemdeling die je ondertussen bent geworden. Telkens word het beter, doen we alsof het verleden zich niet heeft afgespeeld. Doen we alsof alles koek en ei is. Misschien is het voor jou wel koek en ei. Ik bedacht me dat ik misschien ergens niet niet aan je wil denken. Ik hou ervan om te hopen en om te dromen. Meestal zit jij ergens in die hoop en in die dromen verwerkt. Als ik niet meer aan je zou denken zou mijn favoriete bezigheid minder waarde krijgen en dat zou niet moeten. Ik wil terug naar hoe het was, maar ik wil niet meer aan je denken. Maar ik wil wel over je dromen en hopen, om daarna mezelf voor mijn kop te kunnen slaan dat ik het weer doe.
Logisch? Nee, totaal niet. Waarheid? Ja, helaas wel. 

Het leger van de Ongelukkigen dus. Zo'n kleine gebeurtenis, als je even zien, een kleine woordenwisseling, kan bij mij alweer een hele stroom emoties opwekken. In legertermen: een bloedbad. Een gebeurtenis als deze is op zich niet erg, dromen en nadenken mag altijd. (Ook al sla ik mezelf daarna voor mijn kop, omdat dromen en nadenken hierover altijd resulteren in hopen en verlangen.) Pas als er een vervolg is, een nieuwe aanval, dan komt er een hele negatieve gedachtestroom mijn hoofd ingewaaid. 

Ga

              weg

                                  ga

                                               weg

Ik hoop dat ik ooit het leger van de Ongelukkigen zal kunnen verslaan.

En fin, Manou, ik weet niet of je me hierdoor beter leert kennen (anderen trouwens ook), maar ik had niet zo veel zin om feitjes of zoiets dergelijks op te schrijven. Ik hoop dat dit oké is.