Gisteren nog was alles zoals het hoorde te zijn. Eergisteren niet, en vandaag ook niet. Misschien kwamen dat soort dingen om de dag. Ze wilde altijd dingen op de verkeerde momenten. Een foto maken van de bomen als ze in brand leken te staan door de herfstzon, als het nacht was. Sterren tellen als de nacht al uren niet meer nacht was.
Ze zette een loper drie zwarte hokjes verder op het schaakbord en gaf het door aan haar tegenstander die zich heel ergens anders bevond. Zo zat ze daar in alle eenzaamheid van de wereld in haar kamer. Een schaakbord voor zich op tafel uitgestald alsof ze tegen zichzelf speelde. Iedereen die haar zou kunnen zien zou haar bestempelen als op zijn minst een beetje gek.
Ze hoorde ergens een geluid alsof water kookte en meteen daarna het geluid van een ambulance maar ze kon zich niet voorstellen dat deze twee dingen een verband vormden. Ook hoorde ze zacht kloppen op haar deur maar dat kon nooit voor haar bedoeld zijn.
Er werd een paard van het bord geveegd en ze werd schaak gezet. Nog niet schaakmat, ze had nog nooit verloren. Niet in dit spel. Hooguit een of twee keer. Of drie. Ach zulke dingen hoorde je ook niet te tellen.
Ze was aan de verliezende hand en kon niet tegen frustraties dus gooide ze theekopjes stuk tegen de muur.
Ze hechtte niet zo veel waarde aan theekopjes dat was haar geluk.
Er werd harder op haar deur geklopt maar niemand had haar gevraagd of ze dat wilde.
En niemand had bedacht dat gisteren nog alles hetzelfde was en vandaag niet meer. En de mensen maar denken dat ze zomaar hetzelfde konden doen als anders.
en een bootje zonk op zee
einde.
en vannacht knipte ik mijn haar er af want dat was leuk
2 opmerkingen:
... ik zag jou vandaag op station Zwolle, is it true?
dat zou zomaar kunnen hoe laaat was dat
Een reactie posten