Iedere dag weer opnieuw. Om zeven uur wordt ik gewekt door bombay bicycle club, val weer in slaap en schrik vervolgens drie kwartier later wakker om tot de conclusie te komen dat ik écht eerder moet gaan slapen. Daarna spring ik uit mijn bed om vervolgens de eerste beste kleren die ik tegen kom aan te trekken. Na een pitstop bij de badkamer bedenk ik me dat het toch geen zin meer heeft om op te schieten omdat ik toch te laat kom. Tien minuten later fiets ik dan ook op mijn dode gemak naar school, wetende dat de les al is begonnen. Daarna volgen zeven of acht dodelijk uren school, met twee pauzes als hoogtepunt. Na deze dagopvulling fiets ik weer naar huis om vervolgens tot het avondeten mijn tijd te vullen met nutteloze dingen en rond acht uur erachter te komen dat ik nog bakken vol huiswerk heb waar het toch te laat voor is. Als ik dan om 12 uur nog steeds niet in bed lig, is de cirkel weer rond want dan zal het me de volgende ochtend niet lukken om om zeven uur op te staan.
Altijd die eeuwig sleur waar je in zit. Gek word ik ervan.
Iedereen zou eens een dag niet naar school of werk moeten gaan en iets totaal anders moeten doen of juist helemaal niets. Gewoon om uit die stomme sleur te raken. Dat zou eens goed zijn voor de mens van nu.
En nog een totaal irrelevante foto van mij in een telefoonhokje in Londen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten