Net zo vanzelfsprekend als dat ze de woorden van haar lievelingsliedje kon dromen. Of als dat de dag na zondag altijd maandag is.
Het voelde zelfs alsof ze het al eens had bedacht. Dat alles zo zou lopen zoals het liep.
En ze vroeg zich af of het goed was om te weten wat er komen ging. Ze dacht van niet maar misschien ook wel, dan kon ze zich tenminste voorbereiden.
Twee weken, drie dagen, negen uren, zeventien minuten.
Al na een tijdje zag ze in dat alles anders liep ook al dacht ze dat het liep hoe ze dacht dat het lopen ging.
Misschien was dat omdat ze terugviel in oude gewoonten. Aantrekken en afstoten.
Om te veranderen probeerde ze nooit meer luisteren naar liedjes die ze al duizend keer geluisterd had. Nieuwe gevoelens ontdekken, nieuwe talen gaan spreken. Nieuwe boeken om te lezen en nieuwe mensen om in te geloven.
En alles werd nieuw, alles werd weer vanzelfsprekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten