Soms voel ik me een verdwaalde in de wereld om mij heen. Niet bijzonder, maar een kleine toevalligheid in het algemene. Lopend op de trappen van het station, mensen die me passeren alsof ze precies weten wat ze moeten doen. En ze lijken acteurs. alsof ze alles hebben ingestudeerd. Vrolijkheid en ongeluk.
En de regen klettert naar beneden en het enige wat ik wil doen is er in dansen. Ideeën uit geromantiseerde films. En iedereen is druk met zijn leven behalve ik. Alsof die van mij op stil staat, nog niet begonnen is. Of al voorbij, dat sluit ik ook niet uit.
Niemand lijkt bijzonder, niemand springt er uit. Misschien heb ik ontdekt waar het in het leven om draait. opgaan in het geheel.
ha ik had lekker geen zin om iets nieuws te schrijven dus daarom dit.
dit is mijn plaatje deze week:
:)
joe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten