Morgen ga ik slapen. Vandaag sla ik over, morgen haal ik het in. Zo dacht ik het, geloofde ik het. En de volgende dag weer. En de dag daarop. De dag daarna weer, jullie snappen het idee. Uiteindelijk dacht ik maar gewoon: Ik blijf de hele zomer wakker. In de winter haal ik het in. Maar in de winter dacht ik: Wacht eens even, als ik nou gewoon mijn hele leven wakker blijf en tijdens mijn bejaard-zijn haal ik het allemaal in, dan ben ik altijd wakker in de bloei van mijn leven.
En zo leefde ik mijn leven, met acht extra uurtjes elke dag. De mogelijkheden leken eindeloos. En dat deed me uiteindelijk de das om. Je wilt geen eindeloze mogelijkheden als je een ramp bent in keuzes maken. Je wil geen extra acht uren als je niemand hebt om ze mee te delen.
Dus toen, met mijn oververmoeide hoofd, ging ik naar bed. Ik viel in slaap. En tegelijkertijd werd ik wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten