Ken je dat? Schatzoekertje spelen? Woelen en graven tussen de bosjes, in de struiken en op stukjes gras, in de hoop dat je een heuse schat vind? Vandaag zag ik twee kinderen die hun schat hadden gevonden. Ze waren aan het juichen en omhelsden elkaar. Overal over hun kleine lijfjes zat modder, hun witte broeken waren groen geworden. Het geluk straalde van alle kanten van de twee kinderen af.
Het meisje rende naar mij toe en liet hun schat aan me zien. Een stukje van een koperen pijp, een tussenstuk. Voor hun was het goud, het meisje zou bergen kleren gaan kopen, het jongetje zou een stoere Ferrari kopen.
Met een glimlach op mijn gezicht fietste ik verder. Het had me wel aan het nadenken gezet.
Zijn we eigenlijk niet allemaal op zoek naar een schat? Iets wat we meer dan alles willen, waar we alles voor over zouden hebben. Voor die twee kinderen die aan het schat zoeken waren, was dat kleine stukje van een koperen pijp iets waardevols. Iets waardoor hun dag niet meer stuk zou kunnen, ze waren de wereld te rijk.
Na dat je deze basisschool periode voorbij bent, zijn we niet meer gelukkig met een klein stukje koperen pijp. We willen alles wat ons hartje begeert, dan zijn we pas optimaal gelukkig. We hebben geld, liefde en volledige gezondheid nodig. En misschien nog wel duizend andere aspecten. Eigenlijk moeten we met iets kleins al gelukkig zijn, en de waarde van dat kleine beetje kunnen waarderen.
Mooie woorden, maar zelf moet ik deze dingen nog in praktijk brengen. Vandaag was ik misschien wel eventjes gelukkig. Tentamens die goed gingen, de zon die op mijn huid scheen. Als we de kleine dingetjes in het leven leren te waarderen, dan zullen de grote dingen vanzelf volgen. Hopen we dan maar.
Geniet van de zon, voor zo lang die nog blijft schijnen!
Tamara
1 opmerking:
ik dacht er echt vandaag nog aan dat ik een stukje wilde schrijven over kleine dingetjes in het leven stomme stelert
Een reactie posten