Het zijn heftige tijden. Bijzondere tijden. Belangrijke tijdens zelfs. Op een of andere manier hebben de belangrijke dingen in mijn leven altijd de neiging om mij in kuddes op te zoeken, nooit een voor een. Zo is het deze week weer raak. Niet alleen werd ik vrijdag gemaild met of ik toevallig nog een kamer zocht (ja.) maar was het gelijk binnen 3 dagen geluisterd en ga ik komend weekend verhuizen. Vanaf volgende week zal ik jullie officiële Utrecht correspondent zijn. Dus niet een stukje getypt vanuit het knusse Schijndel, maar vanuit het heuse centrum van Nederlands (of iets dergelijks). Heftige tijden zijn het zeker.
Maar dat was het nog niet. Zo mocht ik gisteren op voor mijn rijexamen en het ik er eigenlijk vrij weinig vertrouwen in. Maar dat bleek enigszins onterecht. Zoals meneer de examinator het zei: "Ik heb goed nieuws en slechts nieuws. Het goede nieuws: Je bent geslaagd, gefeliciteerd. Het slechte nieuws: De formule 1 gaat het voor jou niet worden." Oftewel, ik rijd echt zo erg op mijn dooie gemakje dat het soms zelfs te traag of te relaxed is. Heb ik persoonlijk geen problemen mee.
Dus nu ben ik non-stop bezig met dingen regelen voor mijn kamer (gelukkig ben ik de eerste uit de familie die op kamers gaat, take that, neef van 21, dus iedereen heeft nog wel iets op zolder staat wat ie gratis weg wil geven. Zo heb ik al een tv, boxen, een bed, bestek en nog vast een hoop meer wat ik vergeet), langs het gemeentehuis om mijn rijbewijs aan te vragen (bij poging 2 mét id-kaart...) en tussendoor af en toe naar Utrecht om wat fijne psychologische dingen te leren.
Jup, het gaat even best wel hard.
En dan was ik nog vergeten dat ik ook nog 3 sinterklaasgedichten en een paper over de biologische grondslagen van slapen en dromen moet schrijven. Oh en vergeet het onderhouden van 3 bands (en misschien een vierde binnenkort) niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten