Er was eens een jongen. Hij heette Nick. Ik vind hem wel een stekeltjes persoon. Dan was er ook nog een meisje. Ze heette Sam. Ik vind haar wel een roodharig persoon.
Nick en Sam woonden samen. In een prachtig huis. Ik dacht altijd dat het huis in Amsterdam stond, maar ik weet niet hoe anderen daar over denken. Het was wel altijd heel modern in mijn hoofd. Het huis.
Het is wel leuk hoe het in ieders hoofd toch weer anders is.
Het eerste wat in me op komt, zijn flamingo's, als ik denk aan het huis.
Gek, als ik aan het huis denk, denk ik aan.. ehm.. een hele grote tuin met heel veel bomen. In mijn hoofd was de tuin echt oneindig. In mijn hoofd ook.
In mijn hoofd, dat klinkt wel gek he, alsof het in je hoofd zit. Dat is het ook want het bestaat niet echt. Maar het klinkt alsof het echt in je hoofd gebouwd is. Een tuin in je hoofd. [niet in je hart dat is stom]
Met bomen die tot de hemel groeiden en ik wou dat ik er in kon klimmen en alles kon bekijken. Ik zou wel eens in het huis zelf willen lopen. En dat iedereen daar dan ook echt was.
THE END
1 opmerking:
Een reactie posten