donderdag 24 november 2011

Straks

Ik heb nooit gedacht dat ik ouder zal worden dan negentien. Misschien begint morgen wel mijn laatste levensjaar, is morgen de laatste verjaardag die ik van mezelf meemaak. De laatste keer kaarsjes uitblazen op een taart en met feesthoedjes op valse verjaardagsliedjes zingen.  Misschien is vanavond het laatste moment dat ik het van 23.59 op 24 november naar 00.00 op 25 november zal zien gaan op mijn wekker.
Of ik na vandaag nooit meer een vierentwintig november mee zal maken weet ik niet. Misschien word ik over een jaar nog gewoon wakker en sterf ik pas nadat ik op de kalender heb gezien dat het de vierentwintigste van de elfde maand is. Wie weet.
Ik heb nooit gedacht dat ik ouder zal worden dan negentien. Het leven kon ik niet overleven en oud zou ik nooit worden. Ik wist het al zeker toen ik nog niet eens half zo oud was als nu. Maar op dit moment, vier uur voordat mijn misschien-wel-laatste levensjaar ingaat, weten mijn gedachten niks meer zeker. Precies zoals ze altijd doen op het laatste moment.
Misschien ben ik over een jaar al dood of beginnen mijn laatste vier uren. Misschien niet. Dan blijf ik leven tot het leven niet meer wil en is dat moment pas over onvoorstelbaar veel jaar.
Negenentachtig kan ik altijd nog worden. Wie weet.   

Geen opmerkingen: