Een schok van herkenning ging door me heen toen ze de bus in stapte. Met haar glipten wat zonnestraaltjes de bus in en was ik even te verblind om mijn vermoedens te bevestigen. Ik had de stille hoop dat ze het misschien niet was, maar ik wist het eigenlijk wel zeker. Ik zou haar uit duizenden herkennen, ondanks die lange tijd dat ik haar niet gezien had. Ondanks het feit dat ze zo was veranderd.
Ze praatte even met de chauffeur en lachte toen. Daarna draaide ze zich om en de wereld leek een fractie van een seconde stil te staan. Mijn hart maakte een sprongetje. Ze had nog steeds dezelfde uitdrukking op haar gezicht. Vrolijk en lief, maar als je iets langer keek ook pijn en weggestopte gevoelens. Ik had nooit gedacht dat ik haar weer zou zien. Eerlijk gezegd had ik al heel lang niet aan haar gedacht, maar ik was haar nooit vergeten. Ik was gewoon vergeten om aan haar te denken.
“Vind je ook niet?” mijn blik volgde haar terwijl ze gracieus op een stoel bij het raam neerstreek. “Hé man waar zit jij met je gedachten?” Het was de jongen die een paar minuten geleden naast me was komen zitten en meteen was gaan ratelen. Ongeveer op dat moment was zij binnengekomen, dus veel had ik er niet van meegekregen.
“Oh, sorry.. Ik heb het geloof ik niet helemaal gevolgd.” “Sex pistols! Beste band ooit!” De jongen met zijn springerige bruine krullen had niet helemaal door dat ik totaal geen interesse had. “Ehm, persoonlijk ben ik meer van de Beatles.” Hij keek alsof hij een rolberoerte kreeg, alhoewel ik moest toegeven dat ik niet zo goed wist hoe een rolberoerte eruit zag. Als hij er nou een kreeg dan was dat misschien wel mooi meegenomen, wist ik het voor de volgende keer. “Die kouwe kak? Kom op man daar zit toch geen pit in! Een liedje wordt pas goed als je al je energie er in kwijt kunt….” En hij ratelde maar door met ongekende snelheid. Ondertussen gleden mijn blik en gedachten weer terug naar haar. Er was een ander meisje naast haar gaan zitten maar ze bleken geen van beide de behoefte te hebben hun muzikale voorkeur aan elkaar op te dringen. Ze keek naar buiten. Ik kon haar gezicht niet zien maar ik durfde te wedden dat ze met half dichtgeknepen ogen de wereld bestudeerde. Ik wist nu zeker dat ze het was.
“Ik snap helemaal waarom jij de Beatles boven echte muziek verkiest. Je bent een dromer, dat past daar wel bij.” Hij had door dat ik niet naar hem luisterde. “Hee, ik mag jou wel. Ik ben Paul.” Ik keek opzij naar de oprechte glimlach rond de mond van Paul. Ik schudde zijn uitgestoken hand. “Ik heb geloof ik nog nooit iemand ontmoet die een hekel heeft aan de Beatles. Arthur.” Ongemerkt ging mijn blik terug naar Merlijn. Ze haalde een hand door haar haar. “Ik ben altijd al wat apart geweest, en ik ben drummer, die houden van meer pit.” Beantwoordde Paul, ook al had ik het niet als vraag bedoelt. De bus zette zich in beweging en ze schokte een beetje heen en weer. “En vertel mij nou maar eens wat er zo interessant is aan dat blonde meisje daar.”
Ze praatte even met de chauffeur en lachte toen. Daarna draaide ze zich om en de wereld leek een fractie van een seconde stil te staan. Mijn hart maakte een sprongetje. Ze had nog steeds dezelfde uitdrukking op haar gezicht. Vrolijk en lief, maar als je iets langer keek ook pijn en weggestopte gevoelens. Ik had nooit gedacht dat ik haar weer zou zien. Eerlijk gezegd had ik al heel lang niet aan haar gedacht, maar ik was haar nooit vergeten. Ik was gewoon vergeten om aan haar te denken.
“Vind je ook niet?” mijn blik volgde haar terwijl ze gracieus op een stoel bij het raam neerstreek. “Hé man waar zit jij met je gedachten?” Het was de jongen die een paar minuten geleden naast me was komen zitten en meteen was gaan ratelen. Ongeveer op dat moment was zij binnengekomen, dus veel had ik er niet van meegekregen.
“Oh, sorry.. Ik heb het geloof ik niet helemaal gevolgd.” “Sex pistols! Beste band ooit!” De jongen met zijn springerige bruine krullen had niet helemaal door dat ik totaal geen interesse had. “Ehm, persoonlijk ben ik meer van de Beatles.” Hij keek alsof hij een rolberoerte kreeg, alhoewel ik moest toegeven dat ik niet zo goed wist hoe een rolberoerte eruit zag. Als hij er nou een kreeg dan was dat misschien wel mooi meegenomen, wist ik het voor de volgende keer. “Die kouwe kak? Kom op man daar zit toch geen pit in! Een liedje wordt pas goed als je al je energie er in kwijt kunt….” En hij ratelde maar door met ongekende snelheid. Ondertussen gleden mijn blik en gedachten weer terug naar haar. Er was een ander meisje naast haar gaan zitten maar ze bleken geen van beide de behoefte te hebben hun muzikale voorkeur aan elkaar op te dringen. Ze keek naar buiten. Ik kon haar gezicht niet zien maar ik durfde te wedden dat ze met half dichtgeknepen ogen de wereld bestudeerde. Ik wist nu zeker dat ze het was.
“Ik snap helemaal waarom jij de Beatles boven echte muziek verkiest. Je bent een dromer, dat past daar wel bij.” Hij had door dat ik niet naar hem luisterde. “Hee, ik mag jou wel. Ik ben Paul.” Ik keek opzij naar de oprechte glimlach rond de mond van Paul. Ik schudde zijn uitgestoken hand. “Ik heb geloof ik nog nooit iemand ontmoet die een hekel heeft aan de Beatles. Arthur.” Ongemerkt ging mijn blik terug naar Merlijn. Ze haalde een hand door haar haar. “Ik ben altijd al wat apart geweest, en ik ben drummer, die houden van meer pit.” Beantwoordde Paul, ook al had ik het niet als vraag bedoelt. De bus zette zich in beweging en ze schokte een beetje heen en weer. “En vertel mij nou maar eens wat er zo interessant is aan dat blonde meisje daar.”
en hai ga dit maar kijken:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten