Bij de bloemenkiosk had je naar me gekeken en gehoopt dat ik naar jou zou kijken. De heenreis zag ik je niet en ik ging naar school.
Ik denk dat het ongeveer kwart voor vier was en dat ik die dag journalistiek had toen ik de trein binnenliep. Van de docent van journalistiek werd ik enthousiast voor avontuur. Op pad gaan, dingen doen die ik in eerste instantie niet zou/wou doen.
Jij liep dicht achter me en ik wimpelde de gedachte waarom je dat deed af met 'hij zal wel een zitplaatsje willen' wat achteraf belachelijk bleek, omdat er welgeteld 4 mensen in de coupé zaten. Ondanks dat, liep je nog steeds strak achter me en ik begon me ongemakkelijk te voelen.
Snel zocht ik een plaats. Jij ging aan de andere kant van het gangpad, naast me, zitten, knikte en glimlachte vriendelijk mijn kant op. Quasi-verbaasd glimlachte ik schaapachtig terug. Je zag er vriendelijk uit.
Toen ik nog eens vluchtig jou kant op wou kijken had jij net besloten hetzelfde te doen en ons blikken kruisten elkaar. We glimlachten een vleugje van schaamte en wederzijdse nieuwsgierigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten